- tłamsić
- tłamsić {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb, tłamsićmszę, tłamsićsi, tłamś, tłamsićmszony {{/stl_8}}– stłamsić {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIb {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'pozbawiać coś gładkości, równości przez gniecenie, ściskanie; niszczyć, gniotąc; miąć, gnieść, miętosić': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tłamsić kapelusz, chusteczkę, list. Stłamsić w ręku pieniądze. Stłamsić całą pościel. Karoseria stłamszona w wypadku. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'nie dopuszczać do czegoś, hamować swobodny rozwój kogoś, czegoś; powstrzymywać, tłumić, dusić coś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tłamsić w sobie żal, łzy, urazę. Tłamsić swoich podwładnych. Stłamszony charakter. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.